- وصیت نامه شهید حسن منتظر قائم
دخترم،چقدرخوشحالم که امام بر«عزاداری»تکیه کرد. تاسوعا و عاشورا باید متفاوت از همه روز ها و همه مراسم ها باشد این راهپیمایی ها هیچگاه نمی تواند پاسخگوی آن همه شور و گداختگی مردم نسبت به آن همه عظمت و شگفتی واقعه کربلا باشد ، بویژه اکنون که در طول سال ها بارها و بارها تظاهرات و راهپیمایی های عظیم داریم. دلم نمی خواست عاشورا هم مثل آنها باشد، هر چند آنها نیز خود شکوه و ابهتی بزرگ است دخترم ،تو هنوز نمی دانی این مردم ،چه عشق افسانه ای گدازان به «حسین» دارند و نمی دانی چه صحنه ها و خاطره ها که از این عشق برجای است. تو هنوز نمی دانی پهنای صورت مردم چگونه با نام حسین به اشک می نشیند تو « برسرزدن ها ، وسینه زدن ها و زنجیرزدن ها وسنج و قمه زدنها » ندیده ای ،تو هنوز در گِل فرورفتن گِل بر سر مالیدنها پابرهنه رفتن ها شبیه خوانی ها را نمی شناسی.
دلم می خواهد در روزگاران تو نیز این سنتها به همین اصالت و با شور و گداختگی هر چه شعله ور تر- نه تنها در ایران بلکه در تمام کشور ها برقرار شود تو نیز از هم اکنون بدان که عاشورا پایه اصلی و ضامن بقای انقلاب اسلامی است و چشمه و جوشش انقلابهای دیگر است و یادت باشد که محرم و صفر سیاه بپوشی ، کم بخندی بسیار بگریی ،سینه بزنی ، نوحه بخوانی ، و عملا به یاد آن صحنه های تکرار ناپذیر کربلا باشی .
لازم به تذکر است که این وصیت نامه در کیهان فرهنگی شهریور ماه 65 منتشر گردید
